بی تو نفس بــــه سینه ما جان نمی شود
بی تو بهشت روضـــه رضوان نمی شود
اصلاً تمـــــــام وسعت ایـــــــن گنبد کبود
گنبــــد طلای شــــــاه خراسان نمی شود
ناکام آن دلی است که در طول عمر خود
یکبــــــار در حریـم تو مهمان نمی شود
ایّـــام عمر مــــا ز تو برکت گرفته است
کم هـــای ما که بی تو فراوان نمی شود
تــــو دست من بگیـــر و بده روزی مرا
گندم بـــدون لطف شمــــا نان نمی شود
گشتم میــــــان این همه اذکار غرق نور
ذکری بـــــه دلبری رضا جان نمی شود
شاعر : حبیب باقرزاده
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->